چگونه تئوری موسیقی را یاد بگیریم؟

یادگیری صحیح و اصولی هر سازی نیازمند درک جامعی از اصول و تئوری موسیقی است. تئوری موسیقی موضوعی پیچیده و گسترده است. چندین شیوه، رشته و مفاهیم وجود دارد. برای یادگیری تئوری موسیقی، روش‌های بسیار متنوعی وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به اپلیکیشن‌های یادگیری موسیقی، دوره‌های حضوری و آنلاین، کتاب‌ها و… اشاره کرد. امروزه با وجود پیشرفت تکنولوژی و مهیا شدن شرایط استفاده از روش‌های جدید یادگیری، کتاب‌ها همواره جایگاه مهمی در زمینه آموزش دارند. این مقاله سعی داریم تا به بررسی آموزش و چگونگی یادگیری تئوری موسیقی بپردازیم و از این پس با گوش دادن به موزیک‌های برتر ایرانی به لمس دیگری از دنیای موسیقی دست یابیم. پس با ما همراه باشید.

تئوری موسیقی چیست؟

تئوری موسیقی تمرینی است که نوازندگان برای درک و برقراری ارتباط زبان موسیقی از آن استفاده می کنند. نظریه موسیقی به بررسی اصول موسیقی می پردازد. همچنین سیستمی برای تفسیر آهنگ های موسیقی ارائه می دهد.

به عنوان مثال، تئوری پایه موسیقی عناصر تشکیل دهنده هارمونی، ملودی و ریتم را تعریف می کند. عناصر ترکیبی مانند فرم آهنگ، تمپو، نت‌ها، آکوردها، امضاهای کلیدی، فواصل، مقیاس‌ها و موارد دیگر را شناسایی می‌کند. همچنین کیفیت های موسیقی مانند زیر و بم، تن، تن، بافت، پویایی و غیره را تشخیص می دهد.

بهتر است قبل از کاوش در تئوری موسیقی پیشرفته ابتدا اصول موسیقی را یاد بگیرید. اجزای سازنده ای که ترکیبات موسیقی را تشکیل می دهند عبارتند از:

هارمونی

ملودی

ریتم

درک کامل این سه عنصر اصلی به شما کمک می کند تئوری پایه موسیقی را بیاموزید.

هارمونی در موسیقی چیست؟

هارمونی زمانی است که چندین نت یا صدا به طور همزمان برای تولید صدای جدید پخش می شوند. صداهای ترکیبی در هارمونی یکدیگر را تکمیل می کنند و صدایی دلنشین دارند.

آکوردها و پیشرفت های آکورد نمونه هایی از هارمونی هستند. یک آکورد سه یا چند نت دارد که همزمان می نوازند. آکوردها و پیشرفت های آکورد در یک قطعه موسیقی ملودی را پشتیبانی یا تکمیل می کنند.

ترکیب قطعات آوازی نیز هارمونی ایجاد می کند. صداهای ترکیبی یک گروه کر نمونه کاملی است. صداهای متعددی که یک گروه کر را تشکیل می دهند با هم ترکیب می شوند تا صدایی هماهنگ ایجاد کنند.

با این حال، همه هارمونی ها به گوش ما خوشایند نیستند. دو نوع اصلی هارمونی وجود دارد: ناهماهنگ و همخوان .

هارمونی ناهماهنگ نت هایی را اضافه می کند که هنگام نواختن با هم خوشایند به نظر نمی رسند. نتیجه کشش را افزایش می دهد و صدای آکورد را ناپایدار می کند. این تنش با حل شدن به آکوردهای همخوان آزاد می شود. نمونه های بازه ناهماهنگ ثانیه ها، هفتم ها و نهم ها هستند.

هارمونی همخوان پایدار و دلپذیر به نظر می رسد. تمام نت های یک وتر همخوان دارای فواصل هستند که به خوبی با هم می نوازند. آکوردهای ثابت نیز به آرامی با یکدیگر در یک پیشروی تغییر می کنند. نمونه های فاصله همخوان عبارتند از یکصدا، سوم، پنجم و اکتاو.

نوازندگان هارمونی همخوان و ناهماهنگ را با هم ترکیب می کنند تا موسیقی را هیجان انگیزتر و جذاب تر کنند.